'Toen ik vertrok zei mijn baas bij EBS: als je nog zin hebt, dan kun je bij ons altijd weer aan de slag. Maar ik was toe aan rust. Ik vond het werk de laatste jaren wel steeds zwaarder worden. Natuurlijk speelt mijn leeftijd een rol, maar ik vond ook dat de tijdsdruk in de bus wel was toegenomen. En daarmee de stress.'

‘Wat ik ben gaan doen? De eerste tijd was prima. Ik ben wat gaan klussen bij mijn zoon, bij mijn broer en natuurlijk ook in mijn eigen huis. Achterstallige dingen. Toen dat klaar was en ik ook heel Netflix en Videoland al had uitgekeken, dacht ik: dit is me te weinig, hier heb ik geen trek in. En juist toen belde mijn oude werkgever. Of ik niet toch nog wat kon komen rijden op de bus. Ik hoefde er niet lang over na te denken.'

‘Ik rijd nu twee dagen per week een aantal uren op de bus. Altijd in de middag, dus geen lastige wisseldiensten meer. Ik kan het zelf een beetje bepalen. Ik blij en mijn vrouw ook, haha. Tja, ik ben niet een man met veel hobby’s. Mij zie je niet eindeloos naar een dobber zitten staren of mezelf op een racefiets afpeigeren. Ik vind het ontzettend leuk om dit weer te doen. Het rijden, het contact met de reizigers en het slap ouwehoeren met de collega’s. Heerlijk toch? En het levert me naast mijn pensioen ook nog een leuk extraatje op.’

‘Hoe lang ik nog doorga? Op 23 juli word ik 70. En mijn Code 95 loopt af in 2025. Dan is het echt wel voorbij. Maar tot die tijd ga ik vrolijk door.’