Mooiste baan

Thijs: ‘Ik heb zoveel gedaan. Ik ben kapper geweest en leraar op een kappersopleiding. In 2001 ben ik bij NS gaan werken op de Thalys. Dat heb ik veertien jaar gedaan. Dat waren wel echt gouden jaren. Je maakte zoveel mee. En alles kon in die tijd.’

Rob: ‘Hij kwam altijd thuis met mooie verhalen. Ik ging toen ook wel eens met hem mee. Ging ik een dagje winkelen in Parijs. ’s Ochtends vroeg weg en ’s avonds laat weer terug. Heerlijk.’

HSL

Thijs: ‘De eerste jaren bij Thalys reden we nog klassiek, via Den Haag. Later via de HSL, en toen kreeg ik steeds meer last van de aandoening die ik heb. Ik heb de ziekte van Ménière, dat is een aandoening aan je gehoor en evenwichtsorgaan. Ik moest steeds meer bijkomen van het werk en op het laatst ging het niet meer. Via wat omzwervingen zit ik nu alweer zeven jaar bij het facilitair bureau van NS Internationaal in Amsterdam. We ondersteunen collega’s bij alles wat ze nodig hebben voor hun werk, van uniformen tot tablets. Is ook heel leuk werk.’

Met pensioen
Thijs: ‘Ik ben bij het Pensioencafé van Rail & OV geweest voor het plannen van mijn pensioen. Ze hebben me best wat tips gegeven en goed geholpen. Rob heeft zelf een prima pensioen en als mij wat overkomt heeft hij geen nabestaandenpensioen nodig. Dat ruil ik dus in voor meer pensioen zolang ik leef. Ik kies ook voor de eerste jaren wat extra pensioen, in ruil voor later minder. Binnenkort word ik 64 en ik ga in oktober met pensioen. Ik maak daarbij ook gebruik van de RVU-regeling. Wat ik ervan verwacht? Dat ik het drukker krijg dan ooit. Net als Rob.’ 

Rob: ‘Ik ben na mijn pensionering weer aan de slag gegaan. Ik werk op oproepbasis als uitvaartbegeleider. Dat vind ík nou mijn mooiste baan ooit. Het geeft ontzettend veel voldoening, want je kunt echt iets betekenen voor mensen. Ik begeleid de familie vanaf het moment van het melden van een overlijden tot en met de uitvaart. Het is heel mooi om mensen in zo’n moeilijke tijd bij te kunnen staan. Ik krijg er enorm veel voor terug. Precies dat miste ik vroeger wel eens in mijn werk. Daar had ik het idee dat je het uiteindelijk toch allemaal deed voor de winst van je baas.’

Schouderen

Thijs: ‘Prachtig dat Rob dat doet. Het is ook echt wat voor hem. Ik zou er denk ik niet het geduld voor hebben. Je moet natuurlijk echt meebewegen met mensen, en iedereen wil wel iets. Ik merk bij mezelf wel eens een zeker ongeduld als er collega’s aan mijn balie komen die onredelijk veel willen. Dan denk ik wel eens lelijke dingen.’

Rob: ‘Nou, ik geef ook niet in alles toe hoor. Soms moet je mensen tegen zichzelf beschermen. Zo zijn er wel eens mensen die willen ‘schouderen’, dus de kist met zes man op de schouders willen dragen. Dat hebben ze dan gezien op tv. Maar ja, dat zijn militairen die daarop hebben getraind. En die wél allemaal dezelfde lengte hebben. Nee, dat houd ik echt tegen.’

Borduren

Thijs: ‘Ik heb een grote liefde voor borduren. Ik maak het liefst werken afgestemd op een bepaald persoon, zoals portretten. Nog niet lang geleden heb ik een omslagdoek gemaakt voor de zangeres Francis van Broekhuizen. Daar heeft ze me op het podium nog voor bedankt. Ik werk veel met een boorduurmachine. Het borduren zelf gaat dan snel, maar er zit veel werk in het programmeren op de computer. Heel fijn dat ik straks meer tijd heb om mooie dingen te maken. En we hebben ook nog een grote tuin waar ik graag in werk. Nee, het komt wel goed met me. En als ik me toch verveel, dan ga ik gewoon post rondbrengen of zo. Ze hebben overal mensen nodig.’