‘Ik ben echt op mijn hoogtepunt gestopt met werken. Ik had mijn mooiste baan ooit, met veel vrijheid om dingen uit te vogelen om de manier van werken in onze organisatie verder te verbeteren. Zo gaf ik leiding aan het project Werkplek op afstand, waarbij treindienstleiders vanaf hun eigen post kunnen inspringen bij tekorten in andere delen van Nederland. Super interessant allemaal. En toch heb ik de beslissing genomen ermee te stoppen. Op 1 augustus van dit jaar ben ik volledig met pensioen gegaan.

Streefbedrag

Hoe dat zo kwam? Het heeft te maken met dingen die ik heb meegemaakt. Ik ben een tijdje ziek geweest. Ik had prostaatkanker. Daar ben ik gelukkig van genezen, maar het zet een mens wel aan het denken. Bovendien heb ik ook om me heen best wat mensen zien wegvallen. Daarom heb ik een paar jaar geleden met mezelf afgesproken om te stoppen met werken zodra dat redelijkerwijs kon. Ik heb toen in kaart gebracht wat mijn kosten zouden zijn voor wonen, auto, eten enzovoort. Op basis daarvan heb ik een streefbedrag vastgesteld: als ik dat netto per maand bereik, dan is het genoeg en stop ik. Dat is een heel andere insteek dan: hoeveel lever ik in als ik eerder stop? Dat streefbedrag bleek ik te bereiken op 63,5 jaar. En ja, toen ben ik dus ook gestopt.

Pensioenplanner

Ik heb mijn pensioen zelf uitgevogeld met de Pensioenplanner. Dat gaat prima. Ik weet nog dat ik de eerste keer keek en verrast was door mijn pensioen en door alle keuzemogelijkheden. Ik heb wat pensioen naar voren gehaald omdat ik de eerste jaren nog geen AOW heb. En ik heb gekozen voor eerst een wat hoger pensioen, in ruil voor later wat minder. Simpelweg omdat de eerste jaren je behoeftes waarschijnlijk nog wat groter zijn. Ik heb alles uitgeprint en ben toen naar het Pensioencafé van Rail & OV gegaan. Samen met mijn vrouw, dat vond ik belangrijk – het gaat ook haar aan tenslotte. Het werd een prettig gesprek, waarin ik nog wat tips kreeg. Aan het eind heb ik met een heel goed gevoel mijn pensioenaanvraag ondertekend. Ik heb nu wel iets minder per maand dan toen ik nog werkte, maar nog altijd genoeg. Dat ik hoger was uitgekomen als ik tot mijn 67^ste had doorgewerkt, dat maakt me niets uit.

Theehuis

‘Wat ik ga doen? Ik ben ontzettend blij dat ik eindelijk tijd heb voor mijn hobby’s. Ik heb samen met wat anderen een flinke moestuin. Ik houd van mountainbiken, koken en aquarelleren. Maar de projectleider in mij verloochent zich ook niet. Ik heb weer een grote uitdaging opgepakt. Hier vlakbij staat een prachtige hoeve, een zorgboerderij waarin mensen met een niet-aangeboren hersenaandoening wonen en werken. In het verleden zat daar ook een theehuis in, dat door de bewoners zelf werd gerund. Maar tijdens corona is dat gestopt. Dat is ontzettend jammer natuurlijk, vooral voor de bewoners maar ook omdat zo’n theehuis zorgt voor een band met de buurt. Samen met mijn vrouw en mijn dochter heb ik daarom het plan opgevat om dat theehuis weer nieuw leven in te blazen.’

Behoorlijk druk

‘We hebben grootse plannen en zijn er behoorlijk druk mee. Het oude theehuis was te klein en de ruimte niet prikkelarm genoeg voor de bewoners. Wij willen achter de boerderij een grote multifunctionele ruimte bouwen. Met voldoende plek voor het theehuis, maar ook een relaxruimte voor de bewoners en zelfs stallen voor dieren. De plannen ervoor liggen klaar en iedereen is dolenthousiast. We zitten nog in de overlegfase met de zorginstelling, de gemeente, monumentenzorg, potentiële geldschieters en noem maar op. Of het er gaat komen? Hoe mooi zou dat zijn? Voor mensen met een niet-aangeboren hersenaandoening is het zo belangrijk dat ze binnen hun beperkingen kunnen werken en zich nuttig blijven voelen. Ik heb dat van heel dichtbij gezien. Dus ja, daar zet ik me graag voor in.’