Greta ten Voorde (90) en Bart Roest (94)
Bij de tijd
Grootse
plannen
MIJN Leven
Heel oud worden is tegenwoordig geen uitzondering meer. Maar alle oude mensen zijn uitzonderlijk. Wij spraken met twee van onze ‘senior’ gepensioneerden.
Heel oud worden is tegenwoordig geen uitzondering meer. Maar alle oude mensen zijn uitzonderlijk. Wij spraken met twee van onze ‘senior’ gepensioneerden. Lees het verhaal van Greta ten Voorde en daaronder van Bart Roest.
Lees hieronder ook het verhaal van oud-NS'er Bart Roest
'Ik word wel wat ouder, maar ik rijd nog steeds auto'
‘We hebben een schitterend leven gehad samen’
Greta ten Voorde (90) is sinds enkele jaren weduwe van voormalig NS-verkeersleider Gerard. Ze woont nog altijd zelfstandig en kookt elke dag haar eigen maaltijd.
‘Mijn man Gerard was NS’er in hart en nieren. Hij begon op z’n twintigste als stationsbeambte eerste klasse in Hengelo, waar hij geboren is. Later werkte hij onder meer ook in Ommen en Emmen. Het was de tijd van de handmatige wissels, seinen in morse, zelf de spoorbomen dichtdraaien… Kantoorwerk was niets voor hem. Hij wilde per se met treinen werken, maar niet als machinist of conducteur.’
‘Gerard heeft een prachtige loopbaan gehad en is verkeersleider geworden. Ik heb een plakboek vol foto’s en positieve getuigschriften. Hij kon enorm goed met mensen overweg en wist voor elk probleem een oplossing te vinden. Eigenlijk kon hij stoppen toen hij midden vijftig was, maar dat wilde hij helemaal niet. Hij had het veel te leuk. En eerlijk gezegd was ik daar wel blij mee. Ik zag dat nog niet zo zitten, hem de hele dag over de vloer, haha. Als vrouw zat je toen best veel thuis, tja dat was toen zo. Voor ons huwelijk werkte ik, maar ik weet nog wat mijn baas zei toen ik hem uitnodigde voor onze bruiloft: fijn dat je het op tijd zegt, dan kan ik je ontslag gaan regelen. Zo ging dat. Of ik dat erg vind? Nee, helemaal niet. Ik heb geen carrière gehad, maar ik heb wel het geluk gehad er altijd te kunnen zijn voor onze kinderen. Dat is ook een groot goed. Gerard is uiteindelijk op zijn zestigste gestopt. Hij heeft een onvergetelijk afscheid gekregen tijdens zijn laatste dienst in Hengelo.’
'Ik ben nu echt een oude taart, maar
ik lees nog iedere dag de krant
van a tot z’
'Ik ben nu echt een oude taart, maar ik lees nog
iedere dag de krant van a tot z’
‘Nou, dat samen thuis zijn na zijn pensionering viel natuurlijk reuze mee. Het was eigenlijk fantastisch. Gerard en ik hebben allebei vrijwilligerswerk gedaan. Ik deed dat al, eerst in een bejaardentehuis en later in het ziekenhuis op een afdeling waar mensen hun laatste dagen of weken doorbrachten. Hij bij de oudheidskamer, een klein museum over de geschiedenis van Hengelo waar hij het fotoarchief beheerde. Hij wist alles van de stad. Daarnaast hebben we veel tijd samen gehad om te fietsen en reisjes te maken. Hij bleef autorijden tot zijn negentigste en is op een week na 93 geworden. Zo’n lieve man. Ik heb hem de laatste weken thuis verzorgd. Hij zei: het enige wat ik echt erg vind, is dat ik jou alleen moet achterlaten.’
‘We hebben een schitterend leven gehad samen. Twee kinderen grootgebracht die het geweldig hebben gedaan. Ze hebben beiden gestudeerd in Groningen. Mijn dochter is les gaan geven op een vwo en is nu met pensioen. Mijn zoon werkt nog steeds als tandarts. Dat is ook zo bijzonder van zo oud worden: dat je je kinderen zo lang kunt volgen in hun leven.’
‘Met mij gaat het goed. Ja, ik ben nu wel echt een ouwe taart. Maar ik ben nog best gezond. Ik kook nog iedere dag voor mezelf en ik lees nog iedere dag een hele dikke krant van a tot z. Ja zelfs het sportkatern. Je hoeft mij dus niet te vertellen dat die Spaanse jongen, Nadal, gaat stoppen met tennissen. Dat stond vanochtend in de krant.’
bekijk hier een filmpje over het nieuwe pensioen
en levenslang pensioen
‘Die stok heb ik eigenlijk niet nodig,
die is meer voor de zekerheid’
Bart Roest (94)
voormalig verkeersleider NS
Bart Roest is voormalig verkeersleider bij NS en muzikant. Tijdens ons gesprek duikt hij onder zijn keyboard om iets met een stekker te doen. Hij staat met verbazingwekkende soepelheid weer op om vervolgens met veel bravoure een aantal bekende Nederlandse liedjes te spelen. Bart is 94.
'Thuis speel ik nog elke morgen op mijn keyboard'
‘Ik ben in 1953 bij de spoorwegen gekomen. Daar heb ik alles zo’n beetje wel gedaan, behalve op de trein gereden als conducteur of machinist. Ik ben stationsbeambte geweest, treinrangeerder, verkeersleider… Ze konden me overal gebruiken. Daar heb ik hele mooie herinneringen aan. Ik kon goed opschieten met mijn collega’s en ik was ook erg technisch. Ik ben wel altijd eigenwijs geweest en zeg precies wat ik vind. Maar wel altijd netjes natuurlijk. Ik heb ruim 37 jaar bij het spoor gewerkt, toen ben ik in de Vut gegaan. Eigenlijk had ik nog wel wat langer willen doorwerken, want ik had er nog steeds veel plezier in.’
‘Het gaat goed met mij. Ja, ik word wat ouder. Maar ik rijd nog steeds auto, al heb ik er laatst wel een in de prak gereden. Gelukkig mankeerde ik niks. Na mijn pensioen ben ik me nog meer gaan richten op muziek maken. Ik gaf al les op orgel, harmonica en gitaar. Ik had echt een hoop leerlingen. En ik ben lang dirigent van koren geweest. Tot voor kort speelde ik nog in bejaardentehuizen. Populaire liedjes die de oudjes mee konden zingen. Ik heb ook orgel gespeeld in de kerk, zelfs op de bruiloft van de dochters van mijn broer in Canada. Oh, dat was zo bijzonder. Mijn vrouw was zo trots als een aap op me. Mijn broer is nu 92 en ik spreek hem nog vaak over de telefoon. Thuis speel ik nu nog elke ochtend op mijn keyboard. Ja, ik ben lichamelijk nog heel goed. En geestelijk heb ik het ook nog op een rij. Ik heb talloze elektrische orgels gerepareerd en doe nog steeds van alles met elektronica. Ja, ik heb wel een stok, maar die is eigenlijk niet nodig. Die heb ik meer voor de zekerheid.
‘Mijn vrouw is ruim twee jaar geleden helaas overleden. Ze was daarvoor twee maanden ziek en Ik heb haar hier in huis verzorgd. Ja, in de kamer hierachter. Ze wilde niet naar het ziekenhuis of een hospice. De thuiszorg zei dat ik een held was en een heer, dus ik zal wel iets goed hebben gedaan. Natuurlijk mis ik haar. Tja… Af en toe steek ik maar een kaarsje op. Het is wel stiller geworden. We hebben geen kinderen en er gaan natuurlijk steeds meer mensen om je heen dood. Maar ik krijg nog regelmatig bezoek hoor, van nichten, van buren en van mensen van de kerk.’
'Ik rijd nog steeds auto, al heb ik er laatst wel een in de prak gereden'
Wist u dat u ook naast uw pensioen mag werken? U leest er hier meer over.